Op 4 juni vond het webinar plaats ‘How to learn machine learning?’. Heb je het gemist of wil je het terugkijken? Dat kan hier!
How to learn machine learning
Data Science in de zorg
Al jarenlang leggen zorgaanbieders een schat aan data vast over de zorg die zij leveren. Nu is het tijd om al die historische data voor hen te laten werken. Door de snelle technologische ontwikkelingen heeft Data Science enorme potentie: extra inzichten uit data versterken de klinische expertise en bieden oplossingen die de efficiëntie verhogen en de werkdruk verlagen.
Data is de motor voor procesverbetering in de zorg
De nieuwe toepassingen van de Wvggz in de jeugdzorg die jij moet weten
De Wvggz (Wet verplichte GGZ) en Wzd (Wet zorg en dwang) zijn per 1 januari 2020 in werking getreden ter vervanging van de Wet BOPZ (bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen). Deze wetten maken het mogelijk verplichte zorg in te zetten voor enerzijds mensen met een verstandelijke beperking of dementie (Wzd) en anderzijds mensen met een psychiatrische aandoening (Wvggz). Beide wetten kunnen ook worden toegepast binnen de zorgverlening vanuit de Jeugdwet, waarbij voornamelijk de Wvggz van toepassing zal zijn. Wij zetten de gevolgen voor de zorgaanbieders en cliënten op een rij.
Bekijk profielBekijk profiel
Gevolgen voor de zorgaanbieders
Er zijn een aantal belangrijke gevolgen voor jeugdzorgaanbieders in het kader van de Wvggz:
1. Registratie openbaar register: Onder de Wet Bopz mocht alleen dwang worden toegepast in zorginstell ingen waarbij de zorgaanbieder een Bopz-aanmerking toegekend kreeg van de minister van VWS. Hiervoor moest de zorgaanbieder aan een aantal criteria voldoen. De inspectie toetste vooraf of de aanbieder voldoet aan de gestelde criteria. Onder de nieuwe wetten vindt een dergelijke toetsing niet meer plaats. Wel moeten zorgaanbieders die verplichte en onvrijwillige zorg bieden zich laten registreren in een openbaar register.
2. Toename administratieve lasten: Er wordt gewaarschuwd voor de enorme hoeveelheid administratieve lasten en bureaucratie die de wetgeving met zich mee brengt. Voor elke vorm van verplichte zorg is er meer voorwerk, meer vastlegging en meer overleg nodig. En daarnaast is het klachtrecht fors uitgebreid: van 5 klachtgronden in de BOPZ naar 24 in de nieuwe wetgeving. Bijna bij elk afzonderlijk ‘informatieproduct’ – en dat zijn er 47(!) – moet expliciet de subsidiariteit, proportionaliteit, doelmatigheid en veiligheid beschreven worden. Dit kost erg veel tijd!
3. Aanpassingen Elektronische cliëntendossiers: Naast veranderingen in de praktijk heeft de wetswijziging ook invloed op de registratie in het dossier van de cliënt. Idealiter wordt het ECD zodanig aangepast dat het ondersteunend is aan het nieuwe proces, gegevens kan genereren die nodig zijn ten behoeve van overzichten over de verleende onvrijwillige zorg en actief kan signaleren op belangrijke termijnen binnen de Wvggz.
Gedwongen behandeling bij jongeren
Voor jongeren onder de 18 jaar maakte de Jeugdwet het al mogelijk om een behandeling onder dwang in te zetten. Dit kon alleen wanneer een jongere met een ‘machtiging gesloten jeugdzorg’ opgenomen was in een instelling voor gesloten jeugdzorg. En voor zover de behandeling noodzakelijk was om de met de jeugdhulp beoogde doelen te bereiken of voor zover dat noodzakelijk is voor de veiligheid van de jeugdige of anderen.
De mogelijkheden van toepassing van de Wvggz binnen de jeugdzorg zijn als volgt:
1. Wanneer één van de (toekomstige) ouders psychiatrische problemen heeft en daardoor niet in staat is om verantwoord te kunnen opvoeden. Of zelfs ernstig nadelig gedrag voor een (ongeboren) kind vertoont en op basis van de Wvggz verplichte zorg krijgt. Bij ernstig nadelig gedrag kan door de rechter (voorlopige) ondertoezichtstelling (OTS) worden opgelegd om de bedreigingen weg te nemen. Het betekent dat de ouder verplichte hulp en steun krijgt om de bedreigingen in de ontwikkeling van het kind weg te nemen. De jeugdzorg houdt daar toezicht op en toetst of het kind veilig opgroeit.
2. Per leeftijdscategorie verschilt de werkwijze. Onder de 16 jaar wordt een kind niet als bekwaam gekenmerkt om zelfstandig beslissingen te nemen die horen bij het toepassen van verlichte zorg. Een vertegenwoordiger, meestal de ouders of eventueel een voogd, neemt deze beslissing. Indien zij hieraan niet mee willen werken dan moet de zorgverantwoordelijke een verzoek voor een mentorschap indienen bij de rechter. In de praktijk is de verwachting dat (net zoals nu onder de huidige Bopz) er op dat moment vaak ook de route (V)OTS wordt ingezet of al loopt, omdat veilig opgroeien in deze situatie in het geding is (op grond van de Wvggz).
Vanaf 16 jaar geschiedt de behandeling voor psychiatrische problematiek in eerste instantie vrijwillig, zoals dat volgens de Jeugdwet geregeld is. Indien de cliënt geen zorg wil, maar anderen (de ouders of de hulpverleners) dat wél nodig vinden, dan kunnen zij proberen dat af te dwingen via het meldpunt Wvggz. Net als volwassenen mogen jongeren van 16 en 17 jaar een vertegenwoordiger machtigen. Zowel de vertegenwoordiger(s) als de jongere moeten dan worden gehoord als er een crisismaatregel in zicht is.
Het standpunt ten opzichte van onvrijwillige zorg is “Nee, tenzij…”. De wet schrijft een stappenplan voor welke zowel intramuraal als extramuraal toegepast moet worden om onvrijwillige zorg (enkel als geen enkele lichtere interventie past en er daadwerkelijk hoog risico is) in te zetten.
Met de Wvggz naar gedwongen behandeling
In de Wvggz staat de gedwongen opname van een patiënt niet meer centraal. Er wordt gesproken van persoonsvolgende zorg. Hiermee is gevolg gegeven aan de aanbeveling om in de nieuwe wet de rechtspositie van alle psychiatrische patiënten in verschillende settings (thuis of in een psychiatrische instelling) weer te geven. Met het loslaten van het locatiegebonden uitgangspunt worden in deze wet verschillende mogelijkheden van zorg beschreven.
De zorg kan bestaan uit:
- Interventie (verzorging, behandeling);
- Medische handelingen (zoals toediening van medicatie);
- Pedagogische, vrijheidsbeperkende en therapeutische maatregelen;
- Opname in een accommodatie;
- Beperking van de bewegingsvrijheid;
- Afzondering of separatie;
- Beperking in het ontvangen van bezoek en post;
- Toezicht op betrokkene;
- Onderzoek aan het lichaam en controle op gedrag beïnvloedende aanwezige middelen.
Anders dan in de Wet BOPZ, waar de rechter zich slechts uitlaat over gedwongen opname, kan de rechter nu ook dwangbehandeling bij een minderjarige opleggen.
2020 als overgangsjaar
De inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) gaat gedurende het jaar nog niet controleren. Dit jaar wordt namelijk gezien als overgangsjaar. Hierdoor zal de controle op de wet niet gelijk starten en krijg je de tijd om de wijzigingen door te voeren.
We adviseren je graag over registratie openbaar register, administratieve lasten of de aanpassingen in het Elektronisch cliëntendossiers.
Alleen landelijke oplossing helpt hoofd- en onderaannemers bij verantwoording en financiering van Jeugdzorg
Sinds de overheveling van Jeugdzorg naar gemeenten in 2015, zien we steeds vaker dat contractering gaat via een stelsel met een hoofdzorgaanbieder in combinatie met andere zorgaanbieders. Gemeenten wijzen daarvoor hoofdaannemers aan die zowel administratief als medisch-inhoudelijk verantwoordelijk zijn, óók voor wat onderaannemers doen. Dat betekent voor veel zorginstellingen (extra) uitdagingen, omdat de huidige infrastructuur en standaarden voor berichtenverkeer hier nog niet op zijn ingericht.
Medicore pleit voor een landelijke oplossing: “Een oplossing waar alle partijen van profiteren is uiteindelijk veel beter voor de zorgbudgetten. Allemaal zelf het wiel uitvinden is verspilling van schaarse middelen.”
Hoofd- en onderaannemerschap in Jeugdzorg
Sommige gemeenten kiezen ervoor een beperkt aantal Jeugdzorgaanbieders te contracteren. De gecontracteerde zorgaanbieders zijn medisch inhoudelijk en financieel eindverantwoordelijk voor de Jeugdzorg die geleverd wordt in de regio. Deze zorgaanbieder (hoofdaannemer) beslist wie de zorg voor het kind uitvoert. De hoofdaannemer kan zelf de zorg verlenen, maar kan het ook (gedeeltelijk) uitbesteden aan één of meerdere onderaannemers. De zorginstelling die hoofdaannemer is, blijft eindverantwoordelijk en legt ook over administratieve stromen en medisch-inhoudelijke zaken van de onderaannemer verantwoording af aan de gemeente. Voor de onderlinge afrekening declareren de Jeugdhulp aanbieders ook onderling.
Extra taken en verantwoordelijkheden voor de hoofdaannemer
De rol van hoofdaannemer is voor veel zorginstellingen een nieuwe tak van sport. Want die extra verantwoordelijkheid betekent ook contracten opstellen, overeenkomsten aangaan, toezicht houden en communiceren over zorginzet. En dat met zowel zorgaanbieders buiten het eigen expertiseveld, als met zorgaanbieders die eigenlijk ‘concurrenten’ zijn binnen de regio. In feite verschuiven de administratieve lasten zo van de gemeente naar de zorginstelling. Vanwege de schaarste op de zorgarbeidsmarkt en de versnippering in de Jeugd zorgsector, krijgt de hoofdaanbieder te maken met een groot aantal onderaannemers.
We zien voor zowel hoofd- als onderaannemers (extra) uitdagingen:
- De hoofdaannemer moet verantwoording afleggen aan de gemeente, ook over wat de onderaannemer doet. Dit geldt zowel administratief als medisch-inhoudelijk. De hoofdaannemer is eindverantwoordelijk en moet dus alles overzien.
- De hoofdaannemer is verantwoordelijk voor het regelen van contracteringen met onderaannemers. Voorheen lag deze taak bij de gemeente.
- Veel zorginstellingen hebben geen middelen en mensen om deze extra werkzaamheden efficiënt te laten verlopen. Vaak zijn processen binnen de instellingen niet ingericht op deze taken.
- De infrastructuur, berichten en berichtenstandaarden ondersteunen deze informatie en declaratiestromen niet. Berichtenstandaarden zijn nu bedoeld voor zorginstellingen om met gemeenten te communiceren, zoals bericht jw301 tot en met jw316. Terwijl het nu juist nodig is dat onderaannemers en hoofdaannemers ook met elkaar communiceren.
Er is op dit moment geen infrastructuur die het mogelijk maakt dat zorgaanbieders onderling berichten uitwisselen. Op dit moment wordt met name de infrastructuur van Vecozo gebruikt voor procesondersteuning en facturatie. Nieuwe infrastructuur of aanpassingen aan de huidige infrastructuur moeten het mogelijk maken om communicatie-, declaratie- en verantwoordingsberichten tussen hoofdaannemer en onderaannemer uit te wisselen. Zorgverleners die al via hoofd- en onderaannemerconstructies werken, geven aan dat het op kleine schaal nog wel te doen is zonder landelijke infrastructuur en afspraken hierover. Facturen worden handmatig verstuurd. Maar hoe gaat dit als een hoofdaannemer straks de zorgtaken moet verdelen? De administratieve last verschuift van de gemeente naar de hoofd- en onderaannemers, ondermeer omdat er een grote informatie- en facturenstroom ontstaat.
Gestandaardiseerde infrastructuur om kosten binnen de perken te houden
Amy Ahluwalia vindt dat de infrastructuur voor zorgaanbieders onderling gestandaardiseerd moet worden. “Alleen met gestandaardiseerde infrastructuur kunnen we gezamenlijk de administratieve lasten binnen de perken houden. Verantwoording en rapportages moeten op een eenduidige manier vormgegeven worden, zodat het makkelijker uitgewisseld kan worden. Dit wordt alleen haalbaar als we landelijke afspraken maken over de inhoud en de manier waarop we dit gaan doen.”
Welke informatie moet er uitgewisseld worden en hoe wisselen we deze informatie uit? Kunnen we dat via een koppeling doen? Dat zijn allemaal vragen die ter sprake komen bij diverse overleggen waaraan wij deelnemen. Medicore zit ook aan tafel bij Vecozo, Ketenbureau Sociaal Domein en Zorginstituut Nederland zodat we bij kunnen dragen aan de vormgeving hiervan.
Vecozo verkent momenteel de mogelijkheden om declaraties tussen ziekenhuizen mogelijk te maken via hun eigen infrastructuur. Als dit goed aansluit, kan dit mogelijk ook bijdragen aan een oplossing voor de geestelijke gezondheidszorg en de Verpleging & Verzorging. Medicore is nauw betrokken bij deze ontwikkelingen, mede omdat we hierin veel toegevoegde waarde voor de Jeugdzorg zien.
Ook voor ons ECD, Medicore, betekent dit dat we moeten doorontwikkelen aan de hand van nieuwe standaarden, infrastructuur en koppelingen om tijdsregistratie en medisch inhoudelijke informatie uit te wisselen en facturatie tussen hoofd- en onderaannemers beter te ondersteunen.
Er zijn 4 scenario’s:
- Onze opdrachtgever is onderaannemer. De hoofdaannemer werkt met een EPD/ECD van een andere softwareleverancier. De zorg wordt onafhankelijk van elkaar geleverd.
- Onze opdrachtgever is hoofdaannemer. De onderaannemer gebruikt een ander EPD/ECD softwarepakket. De zorg wordt onafhankelijk van elkaar geleverd.
- Onze opdrachtgevers werken onafhankelijk van elkaar vanuit één Medicore gebruikersomgeving, waarbij beide zorgaanbieders op behandelniveau wisselend de rol van hoofdonderaannemer dan wel onderaannemer ten opzichte van elkaar kunnen vervullen. De zorg wordt onafhankelijk van elkaar geleverd.
- Onze opdrachtgevers werken onafhankelijk van elkaar vanuit één of meerdere Medicore gebruikersomgevingen of andere EPD/ECD systemen samen. Medicore ondersteunt bij gedeelde dossiervoering en administratie. De zorg wordt in nauwe samenwerking tussen de zorgaanbieders geleverd. Wij willen graag aan de slag om voor deze 4 scenario’s een geïntegreerde oplossing voor onze opdrachtgevers uit te werken. Daar hebben we ook ideeën over, waarbij voor een duurzame oplossing landelijke infrastructuur wordt vereist.
Hoe werkt dit binnen de AVG?
In eerdere klantfocussessies en bijeenkomsten die we hierover organiseerden kwamen veel vragen over onderlinge inzage in het dossier van de cliënt en privacy naar voren. Om de privacy te waarborgen zijn er strenge Europese certificeringsvereisten voor systemen die uitwisseling van gegevens tussen onafhankelijke organisaties mogelijk maken. Bij verzenden van persoonsgegevens door een zogenaamde ‘brondossierhouder’ aan één of meerdere zorgaanbieders die een behandelrelatie hebben met de betrokkenen (pushverkeer) is toestemming vooraf niet vereist. Wel moet de cliënt ervan op de hoogte zijn dat persoonsgegevens en patiëntgegevens kunnen worden verstrekt en moet de cliënt daar zelf bezwaar tegen kunnen maken. Dat kan bijvoorbeeld op een webpagina binnen het PGO of het cliëntportaal van de zorgaanbieder.
De vier voordelen van groepsregistratie in Medicore
Tenzinger heeft het registreren van een groepsbehandeling slim opgelost in Medicore. Groepsregistratie maakt het voor zorgverleners mogelijk om direct vanuit de agenda, het zorgpad of de behandeling de gegevens vast te leggen. In één scherm legt de zorgverlener zowel het groepsverslag als het individuele verslag van de groepsafspraak vast. Gegevens zoals groepsleden, behandeltype, activiteiten en bestede tijd hoeven niet eens meer ingevoerd te worden; deze gegevens hoeven slechts gecontroleerd te worden. Dat scheelt veel tijd. In slechts drie stappen is de gehele registratie voor alle groepsleden afgerond.
De vier voordelen
1. Behandeling
Het is mogelijk om binnen één groep cliënten met verschillende behandeltypen te plaatsen. Er kan met 1 druk op de knop tijd geschreven worden bij cliënten met een SGGZ, Basis GGZ, jeugdhulp en Wmo behandeling en voor dagbesteding.
2. Activiteit
SGGZ, Basis GGZ, Wmo, Jeugdhulp en dagbesteding hebben ieder hun eigen activiteiten of behandelcomponenten, maar ook dit kan zonder problemen binnen één groep geregistreerd worden.
3. Minuten
Het Medicore ECD verdeelt de tijd van de groepssessie evenredig over het aantal deelnemers waarbij directe, indirect en ook reistijd kan worden weggeschreven. Komen groepsleden later binnen, moeten ze eerder weg, of zijn ze ziek, ook dat is heel gemakkelijk aan te geven.
4. Verslag
Binnen de groepsregistratiemodule kan een groepsverslag gemaakt worden en een individueel verslag per cliënt. Het groepsverslag komt automatisch in de dossiers van alle deelnemers terecht. Het individuele verslag gaat natuurlijk alleen naar het dossier van de betreffende cliënt.
Heeft u een vraag?